DE GARDE BIJ WATERLOO 18 JUNI 1815

'LA GARDE MEURT MAIS NE SE REND PAS'

 Er zijn uitspraken, die blijvend indruk maken en die gedaan zijn door een bekend of beroemd persoon in de geschiedenis. Ik noem er hier een paar, zonder op de achtergronden in te gaan. 

Julius Ceasar: 49 v.Chr., 'De teerling is geworpen'
                                        (aan de oever van de rivier de Rubicon, bij Ravenna)

Jan van Speijk: 5 febr. 1831. 'Dan liever de lucht in.'
                                               (Antwerpen)

Karel Doorman: 27 febr 1942: 'Ik val aan, volg mij.'
                                                 (Slag in de Javazee)

Generaal Arthus McAuliffe:  Kerst 1944, 'Nuts!'
                                               (Slag in de Ardennen)  
                                               (na het verzoek van de omringende Duitsers tot overgave)

                       

Dit alles dient ter inleiding van het hierbij gaande artikel. Het is getiteld 'La Garde meurt, mais ne se rend pas', hetgeen betekent: 'De Garde sterft, maar geeft zich niet over'.

Deze uitspraak is gedaan door kolonel Cambronne temidden van de laatste gevechtshandelingen van het Franse leger tegenover de Engelsen tijdens de Slag bij Waterloo.

Een artikel hierover heb ik vertaald vanuit onderstaand blad:   

                                   

Eerst een uiteenzetting over hoe de Garde Impériale in elkaar stak:

Tijdens het bewind van Napoleon Bonaparte was de Garde een belangrijk onderdeel van zijn leger en had het verschillende vormen en samenstellingen. Hier zijn enkele belangrijke aspecten van de Garde onder Napoleon:

1.      Keizerlijke Garde: De Keizerlijke Garde, ook wel bekend als de "Garde Impériale", was een elite-eenheid die direct onder het commando van Napoleon viel. Deze garde werd beschouwd als de meest loyale en competente eenheid in het leger en bestond uit verschillende divisies met verschillende functies.

2.      Onderdelen van de Keizerlijke Garde:

• Garde Infanterie: Dit waren ervaren infanterieregimenten die dienden als de voetinfanterie van de Garde. Ze werden vaak ingezet op kritieke momenten van een strijd.
• Garde Cavalerie: De cavalerie-eenheden van de Garde, bestaande uit zware cavalerie zoals kurassiers en lichte cavalerie zoals lanciers, waren bedoeld voor snelle aanvallen en verkenningen.
• Garde Artillerie: Deze eenheid bestond uit gespecialiseerde artilleristen die verantwoordelijk waren voor het beheer van kanonnen en artilleriestukken.
• Garde Train: Dit was verantwoordelijk voor het transport van voorraden en materiaal voor de Garde.

3.      Uniformen en Prestige: De Garde stond bekend om hun opvallende uniformen en uitrusting, die vaak meer decoratief en indrukwekkend waren dan die van de reguliere troepen. Dit droeg bij aan hun prestige en onderscheidde hen van de rest van het leger.

4.      Loyaliteit en Eergevoel: De Garde was zeer loyaal aan Napoleon en stond bekend om hun hoge mate van discipline en strijdlust. Ze werden vaak ingezet tijdens cruciale momenten van veldslagen en stonden erom bekend dat ze zelfs de meest uitdagende situaties aankonden.

5.      Persoonlijke Garde van Napoleon: Naast de Keizerlijke Garde had Napoleon ook een persoonlijke garde die dicht bij hem stond en verantwoordelijk was voor zijn persoonlijke bescherming.

De samenstelling en organisatie van de Garde veranderden in de loop der tijd, afhankelijk van militaire ontwikkelingen en strategische behoeften. Het was een symbolisch en functioneel belangrijk element van Napoleons leger, dat zijn macht en leiderschap benadrukte.

 Het vertaalde artikel vind je hier:  LA GARDE IMPÉRIALE

                                           

Tenslotte is de eindscène van De Garde in filmmateriaal vastgelegd.

Ik vond op Youtube een viertal varianten, waarin de uitspraak van Cambronne in beeld wordt gebracht. Van een viertal films (1929, 1955, 1970 en 2002) is deze scène aan elkaar geplakt. De versie van 1929 heeft geen geluid, het is een 'stomme' film!

Je ziet hem hieronder, het duurt ongeveer 4 minuten.

DE GARDE TE WATERLOO

EERSTEDAG ENVELOPPE

 Al jaren verzamel ik allerlei losse artikelen, folders ed. over Napoleon.
Soms krijg ik ze toegezonden, bv. van één van jullie, lezers.
Mijn verzameling omvat nu vier volle ringbanden, met de vijfde ben ik onlangs begonnen.

Bij het doorspitten van deze banden (dat doe je niet elke dag!) stuitte ik toch wel op een aantal bijzondere zaken. Daarvan wil ik nu wat van prijs geven.

Vandaag laat ik je een eerstedag enveloppe zien. Die over Napoleon en zijn Keizerlijke Garde. Ik voeg een artikel over die Garde toe. De meeste belangstelling gaat uit naar de Oude Garde, maar er is ook een Jonge en een Middelste Garde. De totale omvang heeft maximaal zo'n 112.000 manschappen bedragen, meer dan ik dacht. 

Napoleon was terughoudend met het inzetten van deze Garde, want hij beschouwde haar als zijn allerlaatste militaire mogelijkheid! In Waterloo ging de Garde uiteindelijk ten onder, maar toch ook niet helemaal! Lees het artikel!

                              

DE KEIZERLIJKE GARDE

JOSÉPHINE DE BEAUHARNAIS en haar hondjes

 Veel hooggeplaatste vrouwen hadden in de 19e eeuw gezelschapshondjes.
Hieronder een vertaald artikeltje over de hondjes van Joséphine, die niet zo leuk waren!

                                            

De honden van Josephine

 (Uit: Napoléon 1er, no.3, juli-aug. 2000, pag. 5)

(Uit het Frans vertaald door R.K.Vos)

    In haar ‘Histoire des salons de Paris’ vertelt de hertogin d’Abrantès dat Josephine de Beuharnais haar gezelschapshonden adoreerde, maar ook dat deze kleine mopshondjes onuitstaanbaar waren.

   ‘Het hoorde bij het leven van Josephine om dit niet te vergeten als men sprak over haar salon, waar deze ongelukkige hondjes een erg vervelende rol speelden. Ze bezat, toen ze met Napoleon trouwde, twee afschuwelijke mopshonden, heel lelijk, heel mors, de meest onaangepaste, die ik ooit heb gekend. Deze honden hielden zelfs niet van hun bazin; zij blaften onophoudelijk tegen iedereen, die ze benaderde, met als enig doel in een arm, een hand, een been of tenminste in een rok te bijten. Ze hadden opzichtige kleuren, die uit de mode waren. Carlin en Carline, dat waren de namen van deze kleine monsters.

   Het corps diplomatique had altijd een soort snoepje en een stukje gerstesuiker bij zich. Kardinaal Capara, nuntius van de paus, had een klein stukje bot over, dat hij wilde aanbieden. Daarom boog hij zich voorover naar de heren tirannen, die weldra hun keizerrijk herkenden, die daarvoor een wanhopig gekibbel hadden gehad, vanaf het moment dat ze hem hadden gezien, om hem er toe te bewegen hen gerstesuiker toe te werpen, als traktatie, net als kinderen, ze zagen geen verschil tussen het bot en zijn been dankzij zijn rode sokken. Maar Capara begreep het wel.

gerstesuiker : uitleg

Gerstesuiker is een zoetstof die wordt gebruikt als vervanging voor suiker. Het is gemaakt van gerstemout en heeft een lage glycemische index, wat betekent dat het geen grote pieken in de bloedsuikerspiegel veroorzaakt. Gerstesuiker wordt vaak gebruikt in diëten voor mensen met diabetes of andere gezondheidsproblemen.

een van de hondjes

Een artikel over de mopshond:   MOPSHOND

Tegelijkertijd of iets daarna bezat Joséphine ook nog een andere hondje van hetzelfde ras, Fortuné geheten. Deze is wat bekender geworden, vooral omdat Napoleon hem/haar niet mocht.

Lees hier het artikel over dit hondje:  FORTUNÉ

Tenslotte iets over de schrijfster, zij was de vrouw van maarschalk Junot:  JUNOT

NB. Onze naaste buren hebben zo'n mopshondje!
Hij loopt altijd in de tuin, ze laten hem nooit uit en hij blaft altijd.
Ik moet dan steeds aan de hondjes van Joséphine denken!