Zo viel mijn oog op het boek: HET LEVEN VAN NAPOLEON.
Het is uitgegeven in 1879, de schrijver is onbekend.
Het is duidelijk een boek voor de jeugd uit die tijd.
En dan niet voor de lagere school jeugd, maar die van het voortgezette onderwijs.
Dit zal ons, oud-kwekelingen, wel aanspreken, denk ik!
De inleiding komt nu (2022) wat moralistisch over.
De schrijven beschouwt het boek als noodzakelijk voor het opkomende geslacht.
Voorin staat een beoordeling van dit boek, weer geen schrijver erbij. Ik zet deze tekst hier neer:
En voor zoover ons bekend is, bestond er tot nu toe zulk een werkje in onze taal niet.
Wij zijn van mening, dat dit werkje, dat zich ook door een net uiterlijk onderscheidt, en met een zestal gekleurde steendrukplaten versierd is, alleszins een plaats in de bibliotheek der jongelieden verdient. Het is in bevattelijken en onderhoudenden toon geschreven en geen gebeurtenis van eenig gewicht uit het leven des keizers is daarin over 't hoofd gezien.
HET
LEVEN VAN NAPOLEON
Blz. |
Napoleon
als kind en scholier |
1 |
Ik wil u, jonge vrienden, de geschiedenis
van den eersten Napoleon verhalen, den franschen keizer, die eerst een korten
reeks van jaren de roem, de bewondering en de vreugde was zijns lands, maar
daarna door de volken van Europa werd gehaat, verfoeid, bevochten en ten
onder gebracht. Ik zal u verhalen van dien man, die de wereld vervulde met zijn
roem; die als uit het stof tot het toppunt van macht was gestegen, maar
eindelijk nederstortte om als een flikkerende
luchtverheveling in de donkere diepte van den onmetelijken oceaan te
verdwijnen. O, waarom niet! \hoe zouden wij onze avonden beter kunnen
doorbrengen! Juist de geschiedenis van zulk een man is goed en leerzaam voor
iedereen. Zij bewijst zoo treffend, dat men niemand vóór zijn dood gelukkig kan noemen; dat men, hoe
rijk en machtig men ook wezen moge, zoo lichtelijk kan neertuimelen in het
laagste stof; dat overmoed het eerst en het spoedigst ten val brengt en dat
de ongerechtigdheid ook dikwerf van den van hoogsten troon doet nederstorten.
Napoleon beheerschte eindelijk zich zelf niet meer; hij wilde aan alle
vorstenen volken de wet voorschrijven; daartoe vorderde hij van zijn volk
gedurig nieuwe offers en op die wijze werd hij zelf een offer van zijn
ontembare heerschzucht. Desniettegenstaande bleef zijn levensloop groot en
merkwaardig zoo lang als er een wereldgeschiedenis zal bestaan. Men kan hem
de verdienste niet ontzeggen van zich door eigen geestkracht uit een
nederigen stand den weg te hebben gebaand tot de hoogste waardigheid. Veel en
veelerlei onrecht dat hem ten laste werd gelegd, moet mede geweten worden aan
de dienaren, die zijn bevelen uitvoerden
en wier plicht het was geweest hem o de gevolgen daarvan opmerkzaam te maken. |
2 |
Het valt niet te ontkennen, dat meermalen de omstandigheden hem
dwongen stappen te doen, die hij anders wel had vermeden. Maar dat alles
zullen we vernemen, als we zijn leven hebben gevolgd tot aan den tijd, waarin
hij de vrije heer scheen te zijn van zijn daden; want wie zal niet
erkennen, dat ook hij een werktuig was in de hand des Heere? (nu gaat het
boek verder met het leven van Napoleon.) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten